با دورود فراوان به محضر استاد اخوین عزیز
که عمرشان دراز باد و سایه شون بر سر هنرمندان خوشنویس حفظ باشه ان‌شاءالله...
این متن «نمیدانم» نکات ظریفی دارد که با چند بار نوشتن می‌توان به معنی و ظرافت‌های آن بیشتر توجه کرد:
برای مثال در نوشتن کتابت و متن‌های این چنینی مرسوم نیست که از کشیده‌های تخت استفاده کرد.
می‌بینیم که کلمه «مرگ» هم که از جنس کشیده تخت آمده و بسیار هم زیبا اجرا شده است.
و اگر از ی معکوس خواستیم استفاده کنیم بهتر است در انتهای سطر باشد و آن هم بالا برود که سطح را خالی نکند.
همچین ما استفاده از کشیده را در ابتدای سطر مرسوم نمی‌دانیم...
ولی در این متن می بینیم که کلمه «گفت» در ابتدای سطر آمده و از جنس تخت هم هست که دیگر هیچ حرفی نمی‌ماند 
حالا برویم به سراغ کلمه «اکراه» همانطور که در کلاس هم گفته‌ایم با توجه به قانون بلک نباید { بر، لر، کر } زیر خط بیاید
البته این موضوع در نوشته‌های اساتید قدیم بسیار دیده شده که برای هماهنگی بالاترین قسمت و پایین‌ترین قسمت ارتفاع هر سطر
مواردی مانند «کر» و اتصال‌های آن مانند «نشکر» و ... را که بخاطر کشیده و وجود سرکش ارتفاع زیادی می‌گیرند، کمی از جایگاه اصلی پایین‌تر می‌نویسند تا تعادل کلی در ارتفاع بالا و پایین سطر حفظ شود
پس در نوشتن این‌چنین کلماتی که سنگین و پر اتصال هستند و سرکش هم دارند موقع نوشتن باید نسبت به سطر و جایگاه اصلی‌شون کمی پایین تر بنویسیم تا ارتفاع زیاد نوشد....
حالا این کلمه که خیلی سنگین نیست! ... «کر» در کلمه «اکراه»
پس چرا «کر» زیر خط نوشته شده است؟!!
اما در سطر آخر «استفاده نکردم» «نکر» بالای خط کرسی نوشته شده؟!
واقعاً چرا؟!
یکی دو تصویر با هم ببینیم تا بگم براتون...
(این متن هم واضح هست که چون مشفق داشت در اینجا آوردیم! 
)
