خوشنویسی نوین‌تحریر

خودنوشت

موزیکالیگرافی / موسیقایی خوشنویسی

موزیکالیگرافی یک جنبة مفهومی است. مفهومی که با برداشت لایه‌های مختلف از ساختار صوتی و تصویریِ موسیقی و خوشنویسی به ظهور می‌رسد.

هر اندازه که درک و واکاوی ما از جنبه‌های مختلف زیبایی‌شناسی، کالبدی و اجرایی این دو رشتة هنری عمق یابد، به ریشه‌های مشترک و موازی بیشتری دسترسی می‌یابیم.

خوشنویسی، موسیقیِ تصویری است که عنصر «زمان» را در خود حبس کرده و موسیقی، خوشنویسی‌ای است که بُعد ارتعاش را به ادراک تصویری ما افزون می‌کند.

موزیکالیگرافی جستجویی است برای کشف و بُروز روابط آشکار و پنهان(یا نهان) موسیقی و خوشنویسی. ترجمة صوتی، موسیقی و موسیقایی از فرم‌ها و ترکیبات خط‌ها و نقطه‌ها و فهمی تصویری و بصری از جهان ترکیب اصوات است. گفتگوی سیاهی و سپیدی و سکوت و صداست.

در این فرایند، ما به نقطه‌ای از رابطة ادراکی همسان بین چشم و گوش، با روشی مطبوع و مستقیم دست می‌یابیم.

این تبادلات درونی و بینِ حسّی توانایی‌های شهودی و خلاقانة ما را گسترش می‌دهد. محدودیت‌ها و پیش‌فرض‌های سُلب جای خود را به رهایی و جستجوگری می‌دهند و این نقطة آغازین افق‌هایی نو برای گسترش و دستیابی است.

هر چه سازه‌های آموزش، پژوهشی و تجربی هنرمند در این دو عرصة هنری مستحکم‌تر باشد، صد البتّه معماری و بنای خوش‌ساخت‌تری را خلق خواهد کرد.

پیام‌ها و نشانه‌ها حسّی و ادراکیِ ما از حرکتِ نقطه‌ها و خط‌ها با شیوه‌ها، رنگ‌ها و ترکیباتِ بی‌نهایت، همان ارتعاشاتی‌است که صوت‌ها، نواها، لحن‌ها، مقامات و دستگاه‌های موسیقی بر جان ما طنین می‌افکنند.

 موزیکالیگرافی، نقطه‌های درونی ادراکات و احساسات ما را با خطوطی موزون به‌سان سیم‌های ساز به‌هم متصل و مرتبط می‌سازد، تا پیوستگی و همبستگی بیرونی را تجربه کنیم...

بهمن پناهی

تیرماه 1398

تهران